De controle. Eigenlijk heeft het niet veel om het lijf..... en toch weer wel.
Na zes maanden ben ik wat fitheid betreft nog geen 100% hersteld, maar wel bijna. De eerste paar weken kon ik nauwelijks geloven dat ik ooit weer fit zou worden. Maar plotseling leek het alsof op een onzichtbare 'aan'-knop werd gedrukt. Mijn fitheidsniveau steeg enorm - wat een geruststelling! Ik ben zelfs tweemaal per week weer terug op mijn fiets (hierbij draag ik een ribbeschermingsshirt om mijn S-ICD te beschermen). Het leek wel alsof ik de loterij had gewonnen - ik was erg blij toen ik merkte dat ik weer gewoon heerlijk kon fietsen.
Ik heb zojuist mijn eerste S-ICD-controle gehad. Ik ging ontspannen liggen terwijl de ICD-technicus een ECG verrichtte en tegelijk de S-ICD draadloos uitlas.
Diagnose: de batterij is nog vrijwel helemaal vol en werkt probleemloos, en heeft nog geen schokken te verduren gehad. Alles werkt perfect, dus de praktische controle heeft erg weinig om het lijf. Maar bij een dergelijke afspraak ga je je wel realiseren dat je een hartpatiënt bent, want je wacht in de ICD-kliniek tot het je beurt is, tussen vreemden die in feite echte hartpatiënten zijn. Daarom moet ik me waarschijnlijk ook als een hartpatiënt zien, maar zo voel ik me niet!
Het lijkt alsof ik vastzit in een soort ontkenningsfase, want ik kan het etiket 'hartpatiënt' gewoon niet zomaar aanvaarden. Het is onwezenlijk... en ook is het moeilijk te verwoorden dat je onbewust met enige angst wacht op het moment waarop de S-ICD zal moeten ingrijpen.
Na de S-ICD-controle moet ik ook nog een bezoek brengen aan de cardioloog. Deze vraagt me of ik dan toch niet een beetje gesteld ben op de S-ICD? Nou, dat ben ik eigenlijk wel. Weliswaar kan ik nog steeds niet op mijn rechterzij slapen, maar ik schrik niet meer wakker wanneer ik in mijn slaap op het doosje rol. Dus het gaat al beter. En ik voel het doosje onder mijn arm wel, met af en toe een klemmend gevoel, maar zelden is het te irritant, dus eerlijk gezegd is dat niet al te erg. Langzaam maar zeker gaan we in de richting van 'de normale gang van zaken'. Ik ben benieuwd welk percentage de batterij zal hebben bij mijn volgende controle over zes maanden.
Rob